انواع رسانه و تاثیر آنها

انواع رسانه و تاثیر آنها بر زندگی جوامع موضوع بسیار با اهمیتی است که در این مقاله به آن پرداخته ایم اما قبل از این که به اصل مطلب بپردازیم بهتر است تعریفی از رسانه را ارائه دهیم.رسانه اصطلاحی است که تمام وسایل ارتباطی را که دارای کارکردهایی مانند اطلاع رسانی، افزایش آگاهی، آموزش، اجتماعی شدن، سرگرمی و دستور کار هستند، شامل انواع تصاویر شفاهی، نوشتاری و تصویری را در بر می گیرد.

مردم از رسانه های اجتماعی برای حفظ ارتباط و تعامل با دوستان، خانواده و جوامع مختلف استفاده می کنند. کسب و کارها از برنامه های اجتماعی برای بازاریابی و تبلیغ محصولات خود و پیگیری نگرانی های مشتریان استفاده می کنند.

انواع رسانه ها

امروزه انواع مختلفی از انواع رسانه و تاثیر آنها ارائه شده است، اگرچه برخی از آنها قبلاً منسوخ شده اند:

رسانه های سنتی شامل روزنامه ها، مجلات، رادیو، تلویزیون، مجلات و حتی بیلبوردها هستند. رسانه های سنتی به طور کلی به دو زیر گروه تقسیم می شوند: رسانه های چاپی و رسانه های پخش.

رسانه‌های چاپی قدیمی‌ترین شکل رسانه است و شامل انواع نشریات کاغذی چاپی مانند روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها، گزارش‌ها، مجلات بالینی، بروشورها، مقالات و غیره است.

رسانه های پخش در آغاز قرن بیستم به شکل رادیو و (بعدها) تلویزیون معرفی شدند. از آنجایی که معرفی تلویزیون اهمیت رادیو را به عنوان وسیله ای برای دسترسی مردم به اطلاعات در قالب اخبار کاهش داد، پخش تلویزیون اکنون شروع به عقب نشینی کرده است زیرا منابع رسانه های آنلاین کنترل می شوند.

رسانه های دیجیتال، که بخش وسیعی از ارتباطات مدرن را تشکیل می دهند، از سیگنال های رمزگذاری شده پیچیده ای تشکیل شده اند که از طریق اشکال مختلف رسانه های فیزیکی و مجازی مانند کابل فیبر نوری و شبکه های کامپیوتری منتقل می شوند. رسانه های دیجیتال مدرن شامل اینترنت به عنوان یک کل است، اما در سطح دقیق تر، “رسانه” برای نشان دادن وب سایت ها، وبلاگ ها، پادکست ها، ویدئوها، ایستگاه های رادیویی دیجیتال و تلفن های همراه و همچنین روش های ارتباطی مورد استفاده برای انتقال داده ها استفاده می شود. مانند پیام‌رسانی فوری، تماس‌های ویدیویی و ایمیل.

رسانه کامپیوتری اصطلاحی است که اغلب در انفورماتیک با معانی مختلف به کار می رود. این برای توصیف دستگاه های الکترونیکی مورد استفاده برای ذخیره داده ها، مانند هارد دیسک، درایو USB، DVD، CD-ROM و فلاپی دیسک استفاده می شود. همچنین به رسانه‌های انتقال (کابل‌ها) اشاره دارد که برای اتصال ایستگاه‌های کاری به یکدیگر مانند کابل‌های کواکسیال، کابل‌های فیبر نوری و سیم‌های الکتریکی سنتی (سیم‌های زوج به هم تابیده) استفاده می‌شود. به طور گسترده تر، تمام فناوری های مورد استفاده برای برقراری ارتباط اطلاعاتی مانند فیلم ها، تصاویر، صداها و ارائه ها اغلب به عنوان رسانه یا چند رسانه ای شناخته می شوند (اگر انواع مختلف رسانه ها را ترکیب کنند).

رسانه های جمعی شامل همه آن کانال های رسانه ای است که می توانند همزمان به تعداد زیادی از مردم دسترسی پیدا کنند. رسانه‌های جمعی سنتی شامل کانال‌های تلویزیونی و رادیویی و همچنین مجلات ملی و بین‌المللی می‌شوند، در حالی که رسانه‌های جمعی دیجیتال بیشتر به پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی و مجلات محبوب آنلاین اشاره دارند. برخی استفاده از برخی بازی‌های ویدیویی مانند بازی‌های نقش‌آفرینی آنلاین (MMORPG) را منطقی می‌دانند.

رسانه های اجتماعی قبلاً ذکر شده است، زیرا این پلتفرم ها در هر دو دسته رسانه های جمعی و رسانه های دیجیتال گنجانده شده اند. آنها شامل برنامه‌ها و وب‌سایت‌هایی هستند که توسط افراد برای اشتراک‌گذاری محتوا در زمان واقعی، با استفاده از رایانه یا تلفن هوشمندشان استفاده می‌شوند. آنها نشان دهنده یک فناوری انقلابی هستند که در دهه گذشته با اجازه دادن به همه برای به اشتراک گذاشتن هر نوع اطلاعات در سطح جهانی تحت تأثیر قرار گرفتند.

مزایا و معایب انواع رسانه و تاثیر آنها

ارتباط مردم جهان و رساندن پیام آنها به همدیگر(آزادی بیان)

رسانه‌های جمعی بی‌صدا نقش اساسی در تاباندن کانون توجه توده‌ها دارد زیرا عموم مردم می‌توانند نظرات و نظرات خود را آزادانه بیان کنند. به این ترتیب، صدای بی‌صدا می‌شود و بستر مناسبی را برای مردم فراهم می‌کند تا از حق خود برای بیان آزادانه استفاده کنند.

ارتباطات مؤثر و گسترده تر

از طریق انواع مختلف رسانه های جمعی از رسانه های اجتماعی گرفته تا پلتفرم های دیجیتالی است که جهان به دهکده ای جهانی تبدیل شده است. به این ترتیب، ارتباطات جمعی برای مردم، مشاغل، دولت ها و کل جهان مفید شده است تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

انتشار فرهنگ های متنوع

رسانه های جمعی نیز نقش عظیمی در گسترش هنر و فرهنگ در هر گوشه و کنار جهان ایفا می کنند. با کمک اینترنت، هر کسی می‌تواند یک زبان جدید بیاموزد، فرهنگ متفاوتی را بداند یا حتی بدون رفتن فیزیکی از یک مکان به مکان دیگر، به تمام دنیا سفر کند.

دایره المعارف اطلاعات

اینترنت واقعا منبع باز گسترده ای از اطلاعات است و انواع مختلف رسانه های جمعی از پلتفرم های موتورهای جستجو گرفته تا پلتفرم های رسانه های اجتماعی و وب سایت های یادگیری نقش بیشتری در کمک به هر کسی در یادگیری هر جایی دارند.

جدای از این موارد، رسانه های جمعی دارای معایبی مانند انتشار آسان تر اخبار جعلی، به خطر افتادن حریم خصوصی، مسائل بهداشتی، جذاب کردن مطالب و موضوعات سانسور شده، امکان تقلب و هک و غیره هستند.

برخی از ابعاد تغییر ماهیت رسانه ها

امروزه، ما کمتر به قالب‌های سنتی‌تر روزنامه، تلویزیون و رادیو برای دریافت اخبار خود تکیه می‌کنیم و به طور فزاینده‌ای به منابع رسانه‌های آنلاین، تلویزیون ماهواره‌ای، وبلاگ‌ها و رسانه‌های اجتماعی متکی هستیم. ما همچنین به دنبال اطلاعات از شهروندان روزنامه‌نگار و صدا و سیما هستیم و نه تنها از افراد آموزش دیده سنتی. این بر چشم انداز اجتماعی و سیاسی ما تأثیر می گذارد. همچنین باعث ایجاد تغییر در تاکتیک‌های مورد استفاده دولت‌های سرکوبگر می‌شود که از اینکه این انقلاب اطلاعاتی ممکن است برای آنها چه معنایی داشته باشد.

هدایت اعتراض سیاسی در رسانه ها

در طول بهار پراگ در سال ۱۹۶۸، فراخوان برای آزادی مطبوعات و بیان از طریق برنامه های رادیویی چک پخش شد. انقلاب ۱۹۷۹ ایران از طریق پخش سخنرانی بر روی کاست های قاچاق ترویج شد. اخبار تظاهرات میدان تیان آن من در سال ۱۹۸۹ در چین از طریق فکس منتشر شد. انقلاب نارنجی اوکراین در سال های ۲۰۰۴-۲۰۰۵ از طریق استفاده از اینترنت و تلفن همراه ترویج شد. در پایان این دهه، ابزارهای اعتراض اجتماعی به فیس بوک و دیگر شبکه های اجتماعی، یوتیوب و توییتر، مانند اعتراضات پس از انتخابات ایران در سال ۲۰۰۹، انقلاب های تونس و مصر در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ و سایر اعتراضات در شمال آفریقا تغییر یافت. و جهان عرب نشان داد.

توسعه سریع ارتباطات و فناوری های رسانه ای ماهیت انواع رسانه و تاثیر آنها را تغییر داده است. آنها در حال تبدیل شدن به بخشی جدایی ناپذیر از رویدادهای در حال وقوع هستند. پوشش زنده خود به یک رویداد جدید تبدیل شده است. ما می‌توانیم در زمان واقعی نه تنها مسابقات فوتبال، بلکه حوادث خشونت‌آمیز را که در کنار خانه یا در گوشه‌ای دور از جهان رخ می‌دهند، ببینیم.

تجاری سازی تنوع برنامه نویسی و همچنین برنامه های مربوط به اقلیت ها، فرهنگ جایگزین و خرده فرهنگ ها را سرکوب می کند. پیگیری رتبه‌بندی مخاطبان بالاتر در گزارش اخبار و امور جاری منعکس می‌شود. ارائه اخبار، انتخاب گزیده هایی از واقعیت که توسط رسانه ها به مخاطبان ارائه می شود، اغلب با موارد پیش پا افتاده، عجیب و غریب و رسوایی مشخص می شود. تمایل کمتری برای پوشش هزینه‌های پخش‌کننده‌های خدمات عمومی که اکنون مجبور به تجاری‌سازی شده‌اند، وجود دارد.

جوانان اروپایی ۱۲ تا ۱۷ ساله ۹٫۱ ساعت در هفته را در اینترنت صرف می کنند در حالی که ۱۱٫۴ ساعت توسط افراد ۱۸ سال و بالاتر صرف می شود، بدون احتساب استفاده حرفه ای یا تحصیلی.

شبکه های مخابراتی جهانی نه تنها به عنوان وسیله ای برای ارائه و دریافت اطلاعات عمل می کنند، بلکه اطلاعات را به یکی از با ارزش ترین دارایی ها و اساس اقتصاد جدید اطلاعات جهانی تبدیل کرده اند. کسانی که بیشتر از این دارایی ها را به همراه زیرساخت های مربوطه در اختیار دارند، دارای قدرت های اقتصادی عظیمی هستند که می تواند به نفوذ سیاسی و دیپلماتیک نیز تبدیل شود.

توسعه فناوری ارتباطات و شبکه های رسانه ای گسترده، شیوه زندگی ما را تغییر داده است. مردم بخش قابل توجهی از ساعات کاری و اوقات فراغت خود را جلوی صفحه نمایش می گذرانند. کار از راه دور و آموزش الکترونیکی در سراسر جهان با سرعتی سریع در حال گسترش است. والدین نگران اعتیاد رو به رشد فرزندانشان به تلویزیون، بازی های ویدیویی، تلفن های همراه یا سایت های اجتماعی هستند، اما بزرگسالان نیز به همان اندازه تحت تأثیر قرار می گیرند، اگرچه نوع رسانه ترجیحی ممکن است متفاوت باشد.

انواع رسانه و حقوق بشر

آزادی بیان

حق بشری که از نزدیک با انواع رسانه و تاثیر آنها مرتبط است، احتمالاً حق آزادی عقیده و بیان است.

آزادی بیان، همانطور که در اسناد حقوق بشری تایید شده است، حق دریافت یا انتشار اطلاعات، حق سکوت، حق ایجاد عقاید خود، به عنوان مثال حق انتخاب لباس، آرایش سر، موسیقی، ادبیات و فیلم را در بر می گیرد. این شامل بیان هنری، بیان سیاسی، بیان تجاری، آزادی دانشگاهی و حقوق روزنامه نگاران است. این دامنه روشن می‌سازد که چقدر این حق برای افراد مهم است که به دنبال خودشکوفایی و عزت، جستجوی معنا و حقیقت در زندگی، و رشد فردیت ما باشند. این آزادی همچنین برای جوامع و کل جوامع به منظور پیشرفت، تحقق برابری، دموکراسی و خودگردانی حیاتی است. آزادی بیان به خودی خود مهم و پیش نیاز بهره مندی از انبوهی از حقوق و آزادی های دیگر است.

دولت‌ها همیشه سعی کرده‌اند تا کنترلی بر رسانه‌ها و یا دسترسی به رسانه‌ها اعمال کنند تا بر توده‌ها تأثیر بگذارند و حمایت آن‌ها را جلب کنند یا مخالفان را از انجام این کار بازدارند. با این حال، یک رسانه به شدت کنترل شده، آگاهی اجتماعی، دانش رویدادهای جهانی، تجزیه و تحلیل قابل اعتماد و همچنین اطلاعات در مورد وضعیت اقتصاد، تحولات سیاسی و حقایق اجتماعی را از مردم سلب می کند.

کنترل دولتی انواع رسانه و تاثیر آنها ممکن است به شیوه ای بسیار هدفمند انجام شود، برای مثال با اسکن ترافیک اینترنتی یا مکالمات تلفنی به نام امنیت ملی. در زمان‌های دیگر، دولت‌ها تلاش می‌کنند دسترسی به رسانه‌های خاص را کاملاً قطع کنند. نمونه هایی از بسته شدن شبکه تلفن همراه در ایران در اواسط سال ۲۰۰۹ و مصر در اواخر سال ۲۰۱۰، تا پارازیت ایستگاه های رادیویی، تلویزیون ماهواره ای و محرومیت خبرنگاران از مناطق درگیری را شامل می شود. برای مثال، در سال ۲۰۰۹، روزنامه‌نگاران به منظور جلوگیری از گزارش خشونت‌های قومی در استان سین کیانگ در شمال غربی چین، فراخوانده شدند.

یونسکو گزارشی از روزنامه نگارانی که در حین انجام حرفه خود ترور شده اند را ثبت می کند. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۱، ۵۶ روزنامه نگار در حین کار کشته شدند.

حق اطلاعات

حق بر اطلاعات – یا حق دانستن – مستلزم این است که عموم مردم باید بتوانند در جریان آزاد اطلاعات شرکت کنند و بدانند در جامعه آنها چه می گذرد. طبق میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، حق آزادی بیان «شامل آزادی جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها از هر نوع، بدون توجه به مرزها…» است. جست‌وجو و دریافت مستلزم یک حق انسانی برای اطلاعات است.

انواع رسانه روزنامه ها ، مجلات (چه چاپی و چه آنلاین) و برنامه های خبری در تلویزیون یکی از منابع اساسی هستند که شهروندان می توانند در آن اطلاعات پیدا کنند. رسانه ها تنها در صورتی می توانند اطلاعات قابل اعتمادی را در اختیار مخاطبان قرار دهند که دسترسی آنها به تمام اطلاعات تضمین شده باشد، که در غیر این صورت برای اهداف قانونی محافظت نشده باشد. افراد باید به اطلاعاتی که مقامات درباره آنها در اختیار دارند دسترسی آزاد داشته باشند. علاوه بر این، در جامعه اطلاعاتی امروزی، دسترسی برابر به آموزش، آموزش، علم، فناوری و اشتغال تنها در صورتی می‌تواند تضمین شود که نابرابری در دسترسی به اطلاعات از بین برود.