یک سال در مدرسه چگونه گذشت؟
لحظه لحظه زندگی و عمر انسان با فراز و نشیب زیادی همراه است که همه ی آنها چه خوب و چه بد می گذرد و گذر کردن از آنها توسط ما تعیین کننده است.
روزی که در تاریخ ۱۳۹۶/۱/۱ بر حسب یک تصمیم，اتفاق , دشمنی و جاه طلبی مسیر کاری و زندگی ام تغییر کرد ترس و استرس داشتم که مسیر سختی در پیش دارم اما پس از گذشت ۶ ماه دیدگاهم کاملا عوض شد چرا که مسیر واقعی در پیش رویم قرار گرفت که روزی افتخار ورودش را داشتم.
آنچه که در این میان هیچ کس از آن آگاه نیست و هر کس از دریچه ی محدود ذهنی اش آن را قضاوت می کند اتفاقاتی است که در گوشه ی دیگر زندگی ام با آنها درگیر بودم و به گمان دیگران قدرت تصمیم و اراده در من ضعیف شده اما واقعیت آن چیزی نیست که بر سر زبان است و باید آنها را به عنوان حرفهایی که برای نگفتن دارم بر دوش بکشم تا آن زمان که نفس دارم.
از مطلب اصلی دور نشوم که همان ورود به دنیای مدرسه ,آموزش و دانش آموزان است وقتی پا بر این محیط سراسر شور و شعف و مسئولیت گذاشتم دوباره متوجه شدم که می توانم برای ۶۰۰ تفکر در حال رشد حوزه ی کاریم مفید یا شاید هم مضرباشم اما من راهم را بر مفید بودن گذاشتم و جدای از کارهای دیگر امور تربیتی اولین قدم را ورود به تفکرات دانش آموزان و آگاه سازی آنها در جهت رشد و تعالی گذاشتم مسیری سخت و پر مسئولیت که شیرینی خاص خودش را دارد.
یک سال در مدرسه چگونه گذشت؟
با پا گذاشتن در این مسیر متوجه شدم که تنها چیزی که ما در راس آموزش و پرورش این استان برایش برنامه ریزی درست و اصولی نداریم هدایت تفکرات روحی دانش آموزان در جهت درست است و فقط سعی در برگزاری مراسمات مناسبتی و مسابقات داریم و این چالش بزرگ آسیبی بر آینده این آینده سازان در حال رشد است.
وقتی ما نتوانیم برای آگاه سازی واژه هایی چون مسائل روز ,برخورد درست اجتماعی, انتخاب راه مناسب ,بالا بردن اراده ,توان یا کمک مسائل و مشکلات روحی, گوشه گیری و مسیر درست علمی ,اخلاقی ,رفتاری و دینی دانش آموزان برنامه داشته باشیم به واقع دانش آموز را عادت می دهیم تا سرگرم مناسبتها و مسابقات باشد و تربیت روحی او به فراموشی سپرده شود چیزی که اساس تصمیم گیری و آینده سازی اوست.
البته باید گفت در اینجا نقد و انتقادی بر برنامه ها,مناسبتها و مسابقات نیست که آنها نیز در جای خود لازم و مفید است اما چیزی که به واقع هر چه تلاش هم کنیم باز جای کار دارد آگاهی و رشد روحی دانش آموزان برای انتخاب راه مناسب و انسانیت داشتن برای زندگی و فعالیت در جامعه است.
آنچه با قلم این حقیر نگاشته شد قطره ای بسیار ناچیز از دریایی عظیم است امیدوارم بتوانم در این مسیر درست عمل کنم اگر کلامم رنجیده خاطرتان کرد بر من ببخشید.
