داروی بوسپار یا ونسپار، که با نام عمومی بوسپیرون نیز شناخته می‌شود، یک داروی ضد اضطراب است که با تاثیر بر روی مواد شیمیایی مغز، آنها را در افرادی که دچار اضطرابند و تعادل این مواد شیمیایی در مغز آن ها به هم خورده، متعادل می‌کند.
این دارو برای درمان علائم اضطراب، مثل ترس، تنش، تحریک پذیری و کج خلقی، سرگیجه ، ضربان قلب نامنظم و سایر علائم جسمانی، استفاده می‌شود. بوسپار، داروی درمان بیماری‌های روانی و سایکوتیک (داروهای ضد روان‌پریشی) نیست و نباید به جای داروهایی که پزشک برای درمان بیماری‌های روانی تجویز می‌کند، به کار رود.
البته بوسپیرون ممکن است در موارد دیگری نیز استفاده گردد.
نکته مهم:
این دارو خواب‌آور و آرامبخش نیست و برخلاف اکثر داروهای ضد اضطراب تأثیر فوری نداشته و معمولاً اثرات ضد اضطرابی آن بعد از گذشت حدود ۳ الی ۴ هفته از شروع درمان آغاز می‌گردد.
اشکال دارویی
ﻗﺮص، ﺧﻮراﻛﻲ با دوز های: ۵mg, 7.5mg, 10mg, 15mg, 30mg
دوز تجویزی بوسپیرون
دوز مصرفی براساس شرایط پزشکی و پاسخ شما به درمان است. این دارو را باید به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین بهره را از آن دریافت نمایید. ممکن است این دارو را همراه با غذا یا در زمانی غیر از صرف غذا مصرف کنید، اما مهم این است که یکی از راه ها را انتخاب کنید و همیشه آن را به همان شیوه مصرف نمایید تا در نتیجه مقدار جذب‌شده دارو همیشه یکسان باشد.
آیا بوسپیرون اعتیاد اور است؟
احتمال اعتیاد آور بودن آن بسیار کم است و مصرف آن ایجاد عادت نمی‌کند، ولی بهتر است که دارو از دسترس دیگر افراد، خصوصا افرادی که سابقه سوء مصرف مواد مخدر یا الکل دارند، دور نگه داری شود.
نحوه عملکرد بوسپیرون
عملکرد اساسی بوسپیرون به این صورت است که از طریق تاثیر بر مواد طبیعی در مغز و انتقال‌دهنده‌های عصبی، برای درمان اختلال اضطراب به کار می رود.
تداخل با دارو های دیگر
تداخلات دارویی ممکن‌است نحوه عملکرد داروهایتان را تغییر داده و ریسک شما برای مواجهه با عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. برخی از داروهایی که با بوسپیرون تداخل دارند عبارتند از :
- تمام داروهای خواب آور و یا هر دارویی که یکی از عوارض جانبی آن خواب آلودگی باشد
- داروهای ضد تشنج
- داروهای مسکن
- داروهای آنتی هیستامین
- داروهای ضد افسردگی
- MAOI ها
- مهار کننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)
- شل کننده های عضلانی
- داروهای قلبی و عروقی
- داروهای کنترل فشار خون
- نفازودون ، ترازودون ، وارفارین ، آسپرین ،پلاویکس ، امپرازول ، دیکلوفناک ، فنی توئین
- کاربامازپین ،سیتالوپرام ، دیازپام ، تریازولام ، سیکلوبنزاپرین
برای کاهش این تداخلات دارویی باید پزشک خود را در جریان تمام داروهای مصرفی خود قرار دهید و بدون تجویز پزشک از این دارو استفاده نکنید.
عوارض جانبی
عوارض جانبی این دارو عبارتند از: منگی، تهوع، سردرد، عصبانیت، سبکی سر، پارستزی، اختلالات خواب، درد سینه، وزوز گوش، درد گلو و احتقان بینی، تاکیکاردی، تپش قلب، خواب آلودگی، تشنج، خشکی دهان، خستگی، تعریق و بیقراری
به یاد داشته باشید که پزشکتان این دارو را برای شما تجویز کرده است، زیرا به این نتیجه رسیده که نفع این دارو برای شما بیش از ریسک عوارض جانبی آن است. البته بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت داشتن عارضه جدی حتما پزشک خود را در جریان بگذارید. شاید نیاز باشد دارو قطع شود یا دوز آن کمتر شود.
بوسپیرون در بارداری
طبق مطالعات این دارو در گروه B قرار دارد. ( در این گروه از داروها، مطالعات بر روی حیوانات باردار نشانگر این بود که دارو خطری بر روی جنین ندارد، اما مطالعات کافی روی زنان باردار برای میزان خطر روی جنین در سه ماهه اول بارداری انجام نشده است.) پس در دوران بارداری، این دارو باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که به وضوح موردنیاز باشد. اگر باردار هستید، قبل از استفاده از این دارو به پزشک خود اطلاع دهید و در مورد خطرات و فواید دارو با پزشک خود گفتگو کنید.
احتیاطات
قبل از مصرف بوسپرین، در صورتی که به آن حساسیت دارید یا اگر مبتلا به انواع دیگری از آلرژی ها هستید، با پزشک خود صحبت کنید
این دارو ممکن است شما را دچار سرگیجه یا خواب‌آلودگی کند. پس در هنگام مصرف رانندگی نکنید، از ماشین‌آلات استفاده نکنید، یا هر کاری که نیاز به هوشیاری داشته باشید را انجام ندهید و این پرهیز را تا زمانی که بتوانید این امور را به صورت ایمن انجام دهید رعایت نمایید.
اگر داروهای دیگری را برای اضطراب مصرف می کنید، مصرف آنها را بطور ناگهانی قطع نکنید، مگر اینکه پزشک به شما چنین دستوری بدهد. بوسپیرون از بروز علائم ترک سایر داروها جلوگیری نخواهد کرد و ممکن است لازم باشد تا با تغییر مصرف داروی شما به سوی بوسپیرون، دوز داروی مصرفی قبلی به آهستگی کاهش یابد. برنامه درمانی خود را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر علائم ترک را تجربه کردید، فوراً موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
