روانشناسی کینه توزی این عنوان با اهمیت را در این مقاله برایتان بررسی و ارائه داده ایم. آیا برای شما هم پیش آمده که حرفی و یا رفتاری از کسی برای مدتی روی دلتان سنگینی کرده باشد و شما برای خلاص شدن از این وضعیت، به زعم خودتان آن فرد را بخشیده باشید ولی بعد از مدتی با کوچکترین جرقه ای آتش رنجشتان از او دوباره روشن شود و حالتان از قبل هم بدتر بشود؟ فکر می کنید که چرا شما گاهی اوقات موفق به گذشت کردن نمی شوید و برای رسیدن به این هدف چه کار باید بکنید؟ به عبارت دیگر، چه کارهایی باید بکنید تا گذشت کردن حالتان را بهتر کند؟ برای رسیدن به این هدف باید چه کار کرد؟
در این مقاله سعی بر این شده است تا همه چیز در مورد افراد کینه ای بازگو شود و راه های درمان نیز به شما عزیزان داده شود. برای اینکه از طرز برخورد با افراد کینه ای آگاهی داشته باشید تا در زندگی با این افراد کمتر آسیب ببینید و همچنین خودتان را کمتر در معرض خطر قرار دهید، با ما همراه باشید.
چه عواملی می توانند باعث کینه ای شدن افراد شود؟
هر فردی در ابتدای تولد خود از صفات پاکی برخوردار است اما این امکان وجود دارد که پس از مدتی و با بزرگ شدن فرد در شرایط و خانواده و مسائلی که برایش اتفاق می افتد، بخشندگی اش کمرنگ شود و حس کینه در وی افزایش یابد.
عوامل کینه ورزی
وقتی شما دلایل رفتار یک نفر را بدانید راحتتر او را درک خواهید کرد. و این میتواند تأثیر بسیاری در رابطه شما با یکدیگر داشته باشد. در ادامه چندتا از مهم ترین عوامل روانشناسی کینه توزی را ذکر کرده ایم:
۱- توقع بیش از حد از دیگران
یکی از مهمترین ویژگیهای آدمهای کینهای توقعات آنها است. آنها افکار و باورهای اشتباهی دارند؛ مثل اینکه فکر میکنند دیگران همیشه باید طبق میل و خواسته آنها رفتار کنند. همین موضوع باعث میشود که وقتی رفتار متفاوتی از یک نفر میبینند نتوانند آن را هضم کنند. بهعلاوه آنها به خودشان بابت اینکه از دیگران ناراحت باشند حق میدهند. طبیعتاً چنین باوری به آنها این اجازه را میدهد که عذرخواهی شما را نپذیرند و برای همیشه از شما دلگیر بمانند.
۲- تجربیات دوران کودکی آدم های کینه ای
تجربیات دوران کودکی یکی از مهمترین دلایل برای بسیاری از ویژگیهای ما هستند. روانشناسی کینه توزی موید این نکته است که بعضی از شخصیتهای کینهای در دوران کودکی زندگی سختی را تجربه کردهاند؛ یا شاید مرتباً با دیگران مقایسه شدهاند؛ و دیگران بهتر از آنها شناخته شدهاند. این موضوع باعث میشود که فرد پس از بزرگ شدن نیز کینه این اشخاص را در دلش داشته باشد.
۳- الگو گرفتن از دیگران
الگو گرفتن از دیگران یکی دیگر از تجربیات دوران کودکی است. کودکان بادقت به رفتارهای اطرافیان خود نگاه میکنند. و سپس درست همان رفتارها را از خود نشان میدهند. به همین خاطر اگر یک کودک کینه گرفتن از دیگران را در رفتار پدر و مادر یا هر یک از اطرافیان ببیند به احتمال زیاد آن را یاد خواهد گرفت. و در آینده خودش نیز با دیگران همانطور برخورد خواهد کرد.
۴- آدم های کینه ای و ناتوانی در بیان مسائل
آدمهای کینهای معمولاً شخصیتهای زودرنجی هستند. یک شخصیت قوی و سالم میتواند این موضوع را بهخوبی درک کند که هر زمانی و در ارتباط با دیگران ممکن است اختلافهایی پیش بیاید. و بهخوبی نیز این اختلافها را برطرف میکند. اما شخصیتهایی که این قدرت و توانایی را در وجود خود ندارند معمولاً ناراحتیهایشان را ادامه میدهند. این شخصیتها توانایی صحبتکردن موثر و مستقیم درباره چیزی که ناراحتشان کرده را ندارند؛ به همین خاطر دلخوری هایشان برطرف نمیشود و برای زمان طولانی از شما ناراحت خواهند بود.
چرا نباید کینه ای باشیم؟
بخشیدن دوست یا فامیلی که رفتار اشتباهی داشته است، به هزار و یک علت روی سلامت روان آدم تاثیر مثبت دارد. بعضی از آسیب های کینه به دل گرفتن عبارتند از:
۱-روانتان را بیمار می کند
وقتی که خاطر ما از یک نفر رنجیده است، دائم و پشت سر هم از وی و خودمان که در موقعیت رنجش جوابش را نداده ایم، حرص می خوریم. حرص خوردن افراطی هم که نتیجه اش معلوم است؛ انواع و اقسام شکل های اضطراب، وسواس و افسردگی را به وجود می آورد.
۲- تمام فکر و ذهنتان را درگیر می کند
وقتی که آدم از یک نفر کینه به دل می گیرد به ویژه اگر آن یک نفر نسبت نزدیکی با فرد داشته باشد، ذهن وی بخش بیشتر انرژی خودش را صرف فکر کردن به ظلمی می کند که بر او شده است. آن وقت است که کم کم تمام فکر و ذکر و هیجان و در نتیجه رفتار فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.
۳- دشمن آرامش است
تا وقتی که ما از فردی رنجیده خاطر باشیم، تا این رنجش را برطرف نکنیم نه جدا شدن از آن نفر و نه انتقام از او آراممان نمی کند یعنی به هر حال «رنجیدن» به عنوان یک موضوع تمام نشده در ذهن ما، باقی می ماند و آرامش زندگی مان را بر باد می دهد.
با توجه به تمام مطالب ذکر شده میبینیم که با کنار گذاشتن کینه و نفرت، نه تنها به دیگران بلکه به خودمان هم لطف کرده ایم و لازم است هر چه سریعتر در این جهت اقدام کنیم.