شعر: اینهاست مرا می آلایند
***اینهاست مرا می آلایند
اینهاست
پنداری واحی
خیالی آلوده
انتقامی در نهایت دست نیافتنی
حیرتی در نهایت سرگردانی
انتخابی از روی بی انتخابی
خودخواهی از سر جنون
اینهاست که مرا می آلایند
حالا منم با روحی افسرده و بیمار
با تنی نالان و از خود بیزار
تنها در چهار گوشه ی این اتاق
که ریاضتی از سر خودخواهیست
و با توجیهاتی که انتها ندارد
و اما با یک ذره روشنایی
که هر لحظه از من می گریزد.
