گذشت تاج خصلت های والای انسانی

با سلام به وب سایت برزام خوش آمدید مطلب بسیار زیبای امروز با عنوان گذشت تاج خصلت های والای انسانی به موضوع بخشش و گذشتن از خطاهای یکدیگر اختصاص دارد گذشت را می توان از مهم ترین فضیلت های اخلاقی انسان به شمار آورد که ارزش انسان را نیز بالا می برد.در ادامه با این نوشته همراه شما هستیم ما را از نظرات خود بهره مند سازید.

در لحظه هایی که تمام ما داغدار ظلم بر آزادیخواهان صحنه ی خونین کربلا هستیم لطف خدا بر من با تفکر و پی به اشتباهاتی ختم شد که لحظه های زیبای نفس کشیدن را برایم دشوار ساخته بود و شاید اگر پیشتر به آن می رسیدم حسرت بعضی از کینه ها و بدرفتاریها بر دلم سنگینی نمی کرد و بیشتر شکرگذار بودم.

همه ما در طول زندگي با موقعيت هاي خشم برانگيز روبه رو شده ايم و شاید بتوان گفت خشم يکي از هيجان هاي پيچيده انسان و واکنشي متداول نسبت به ناکامي و بدرفتاري است. اشکال خشم اين است که اگرچه بخشي از زندگي است ؛ ولي ما را از رسيدن به اهداف خود بازمي دارد و به مرور تبدیل به کینه می شود.از آن طرف هم که نگاه کنیم حفظ کردن کینه و دلخوری ها در دل، موجب کم شدن گذشت و فداکاری می شود.

گذشت تاج خصلت های والای انسانی

یکی از فضیلت های اخلاقی، عفو و گذشت از خطاها، اشتباهات و گناهان دیگران است. خداوند این فضیلت اخلاقی را از مصادیق احسان برشمرده و کسانی را که اهل عفو و گذشت هستند، به عنوان محسنان و نیکوکاران شناخته و معرفی کرده است.

همگان دوست دارند که اهل احسان و گذشت باشند، ولی به علل و عوامل درونی و بیرونی نمی توانند این منش را بویژه در موارد خاص داشته باشند؛ چرا که خشم و لذت انتقام چنان آدمی را فرا می گیرد که دیگر به چیزی جز انتقام نمی اندیشد.

اما در آموزه های دینی ما واژه گذشت زیبا تفسیر شده است که باعث وجد ارزشهای انسانی در وجودمان می شود چنان که اسطوره تاریخ بشریت امام علی(ع) فرموده اند: «بخشودن و گذشت، تاج خصلت های والای انسانی است.»

و در معجزه ی آخرین فرستاده ی خداوند متعال آمده است: که صبر بر مشکلات وفشارهای عصبی وعاطفی وگذشت از خطای دیگران موجب می شود تا انسان دارای اراده قوی شود. (سوره شورا،۴۳)

و عفو و گذشت در برابر بدی‌ها، بستری برای ایجاد دوستی‌ها و پیوندهای محکم  اجتماعی می‌شود و دل‌های انسان‌‌ها را به هم نزدیک می‌کند. (سوره فصلت، آیه ۳۴)

و یا در شعر حافظ چنین آمده است که : 

آن که پامالِ جفا کرد چو خاکِ راهم

خاک می‌بوسم و عُذرِ قَدَمش می‌خواهم

آن که بی‌جرم برنجید و به تیغم زد و رفت

بازش آرید خدارا که صفایی بکنیم.

 کوتاه سخن آنکه بیائیم در روز بزرگ رستاخیز ظلم در برابر مظلومیت یعنی عاشورا که تیغ بی گذشت ناجوانمردان بر سر امام حسین (ع) و یارانش فرود آمد از خطاهای قابل گذشت هم بگذریم قبل از آنکه خیلی زود دیر شود.

«آرامش سهم کسانیست که بی منت می بخشند، بی کینه می خندند… »